SIR!
Her yerde beni aradığı belliydi aynı benim gibi. Bana güç veriyordu. Bulunduğum yere ait hissetmemi sağlıyor, heyecanıma heyecan katıyordu. Karşılıklıydı, önceden tanınmışlık hissi uyandırıyor, fazlasıyla mutluluk barındırıyordu. Bir arkadaşıma anlatmıştım. Kaptırma kendini hemen uçma demişti. Kendi engellerimi kaldıralı çok olmuştu, haberi yoktu. Frenlemeyi değil anın tadını çıkarmayı, koşmayı değil uçmayı çoktan seçmiştim. Bu fazlasıyla garip…
KENDİNDEN BAŞKASI!
Bir başkasına duyulan sevginin, hayranlığın ya da sende uyandırdığı nice başka duyguların kaynağının sen olduğunu; gördüklerinin aslında sende var olanlar olduğunu, içlerinden yalnızca dış güzelliğe kapıldığını, geri kalan kısımda ise asıl cevherin sende olduğunu ne zaman fark edebileceksin? Tam olan insanın kendini eksik hissetmesi sizce de garip değil mi? İnsanın kendini bulmasının illaki hatırlatmalara ihtiyacı…
ÇEKİM GÜCÜ!
Uzun uzun bakmayı sevdiği gözlerinden belliydi. Derin bakışlara sahipti. Gözünden sevgi akıyordu, hissettiğim buydu. Kaç kez durdurmak istedim kendimi. Kapılmak, kaptırmak istemedim. Bir direnişti benimkisi. Dayanılmaza dayanmak, yaşanılacakları ertelemekti. Ne zamana kadar sürecekti bu? Çekim gücü dedim adına. Bakmak istiyordum ona. Tanımak, konuşmak, neleri sevdiğini, nasıl sevdiğini merak ediyordum. Elimde değildi. Kontrollü farkındalıktı benimkisi. Sahi!…
DÜŞÜNCE!
Çekip gitmek istiyordu, daha fazla dayanamayacağını hissetmişti. Bu his onu hiç terk etmeyecek gibiydi. Aklı karmakarışıktı. Bedeni terliyor, elleri titriyor, sesiyse duyulamayacak kadar kısılmıştı. Ayrılığın etkisi ona çok ağır gelmişti. Dışardan nasıl göründüğünün farkında bile değildi. Dalgın bakışları, aklını sevdiğinden bir türlü alamayışı, konuşulanları umursamayışı hep onun yüzündendi. Alışırım belki atlatırım diyerek teselli etmekten başka…
MASUMİYET!
İnsanoğlunun en saf, en masum halini doğumda görürsünüz. Koşulsuz bir sevgi, müthiş bir bağ oluşur o anda. Mutluluğun en masum halidir bu. Benzersizdir, daha önce böyle yoğun bir duygu ile karşılaşmadığını hissedersin. Gözlerine her kim bakarsa bunu fark eder, dokunanın bile hissedeceği bir hal almıştır aslında. Yoğunluğu öyledir ki etkisine girmeyen kalmaz. Masumiyetin gücü diyoruz…
ARADIĞINI BEKLEMEK VE NE İSTEDİĞİNİ BİLMEK!
Aradığını beklemek ve ne istediğini bilmek. Her insana bahşedilmiş ama çok az insanın hayatında uygulayabildiği kavramlar. Beklemek, sabrın sonu; istediğini bilmek ise iradenin başlangıcı. Hangimiz sevmedik şu hayatta? Bir şekilde birileri çeldi aklımızı, çaldı kalbimizi. Peki sevmenin başlangıcı mı daha çok sevdik, sevilmenin sonunu mu daha çok beğenir olduk? Hangisi takılı kaldı geçmişimizde? Aklımızdan çıkmayan,…
SEVDİĞİNİ GÜZELLEŞTİREBİLMEK!
Sevdiğine sarılmak; usulca, huzurla, biraz aşk biraz mutlulukla. Sahiplenmek onu doyasıya. Daha öne hiç tanımadığı, bilmediği şekilde sevebilmek mesele. Kendinde olmadığını düşündüğü duyguyu ortaya çıkarabilmek, olmaz dediklerini oldurabilmekte, yaşadığını her dokunuşunda hissettirebilmekte… Son baharda yaprak dökümü gibi dökülmeli sözler ağızdan, mest etmeli, kendinden geçirmeli. en mutlu anım bu anım diyebilmeli insan sevdiğinin yanında. Elini her…
BOŞLUK!
Uzun ve ıssız bir yolculuktu benimkisi. Alışılmışın dışında, yolun sonunun nereye varacağını bilmediğim. En iyi bildiklerimi hafızamdan atmayı sağlayacak bir yol olarak görmüştün yürüdüğüm yolu. Sağlam hafızanın da yük olduğunu o zaman anlamıştım. Hatıralar, tüm sıradanlıklardan uzak yaşanmışlıklar, mutluluk dolu geçen zamanların büyüsü, etkisini belki de hiç bir zaman kaybetmeyecek zamanın sınırlarını yok saydığım günler……
KENDİNİ SEVDİRME SANATI!
Gelişim ve büyüme evresinin sonunda; kendine kattıkları, başkasından aldıkları, gönlünü çaldıkları, beğenisini kazandıkları ve öz güven denen duygunun arttığı bir sanatçı gibi hisseder insan kendini. Ona bakanlarda onun sanatına ve bilgisine garip bir hayranlık duyarlar. Anlamlandıramadıkları ama baktıkça hissettikleri hatta zaman zaman arzuladıkları bir hal alır bu. Duyguların yoğunluğu arttıkça aklın çalışması azalır mesela. Bir…
AKIL İLE KALP!
Düşüncenin sonsuzluğu ve sevginin yoksunluğu. Bugün akıl ile kalp yolculuğuna çıkacağız birlikte. Belki yaşadığımız veya yaşayacağımız ya da yaşamaktan kaçınacağımız hayat üzerine keyifli bir yolculuk olması dileğiyle. Düşüncelerimizden başlayalım. Özgür olmayı, kendi istediğimizi yapmayı, kararları kendimiz almayı seviyoruz. Kim sevmez ki? Peki kaçımız bunun sonucunda mutlu olmayı başarabiliyor? Kaçımız kararlarının arkasında durmayı seviyor? Her şeyimden…
Yorum Köşesi