ÇEKİM GÜCÜ!

Uzun uzun bakmayı sevdiği gözlerinden belliydi. Derin bakışlara sahipti. Gözünden sevgi akıyordu, hissettiğim buydu. Kaç kez durdurmak istedim kendimi. Kapılmak, kaptırmak istemedim. Bir direnişti benimkisi. Dayanılmaza dayanmak, yaşanılacakları ertelemekti. Ne zamana kadar sürecekti bu?

Çekim gücü dedim adına. Bakmak istiyordum ona. Tanımak, konuşmak, neleri sevdiğini, nasıl sevdiğini merak ediyordum. Elimde değildi. Kontrollü farkındalıktı benimkisi. Sahi! Onu bu kadar cazip yapan, çekim gücünü arttıran neydi? Bende ki onu karşı konulmaz yapan neydi? Olacakları, yaşanacakları hiç yaşanmamış olsa bile hissedebiliyor, birbirimizi sevebileceğimizi öngörebiliyordum. Altıncı his ile açıklanabilecek bir durum muydu, kendi hislerini tanıyıp düşüncelerini dile getirmek mi? Adını koyamıyordum. Sevginin dalga dalga etkisi yayılıyordu etrafıma. Yalnızca bende değildi bu; onda da hissetmiştim, sezinlemiştim. Göz göze gelme fırsatımızda olmuştu. İlk bakışma, bakmaya doyamama, gözlerini birbirinden çekememe, bakışmaktan ayrılamama…Akılla açıklanacak bir durum değildi bu. Kalbin derinlerinde hissedilen sevginin dayanılmazlığıydı. Kendini onda bulma, bulduğuna ulaşma çabasıydı.

Kontrol etmenin, kendini frenlemenin işe yaramayacağı ama yine de denemekten vazgeçilmeyeceği sonunu görme haliydi. Hissettiklerinde hiç yanılmamıştı belli ki yine yanılmayacaktı. Geliyordu gelmekte olan. Sevginin bağladığı, ruhların birbirine hasret kaldığı, önceden tanışmışlığın anıldığı, gözlerin yanılmadığı, bakışların birbirinden kendini alamadığı bir çekimdi bizimkisi.