SEVDİĞİNİ GÜZELLEŞTİREBİLMEK!

Sevdiğine sarılmak; usulca, huzurla, biraz aşk biraz mutlulukla. Sahiplenmek onu doyasıya. Daha öne hiç tanımadığı, bilmediği şekilde sevebilmek mesele. Kendinde olmadığını düşündüğü duyguyu ortaya çıkarabilmek, olmaz dediklerini oldurabilmekte, yaşadığını her dokunuşunda hissettirebilmekte…

Son baharda yaprak dökümü gibi dökülmeli sözler ağızdan, mest etmeli, kendinden geçirmeli. en mutlu anım bu anım diyebilmeli insan sevdiğinin yanında. Elini her tutuşunda ruhuna dokunmalı, heyecanı sarmalı, bir titreme almalı, aidiyet oluşmalı ve sonu da kavuşmalı olmalı.

Mesele sevdiğini yormadan, acıtmadan, bir şeyler dayatmadan, baskılamadan, özgürlüğünü elinden almadan, ağlatmadan, bağırtmadan, kalbini kırmadan, ciğerlerine varasıya kadar acıya batırmadan, uykudan bir aha kalkmak istemeyecek kadar dağıtmadan, yolların hiç bitmesini istemeyecek düşüncelere daldırtmadan, arkadan yıllarca bakacak kadar yüreğini hasretle doldurtmadan, göz yaşını silemeyecek kadar ağlatmadan, gülümsemesini elinden almadan sevebilmeli insan.

Sevmek değil aslında olan. Sevmeyi bilmekte, bildiklerinle değil hissettiklerin ve hissettirebildiklerinle güzel sevebilmekte. Sevdiğini güzelleştirebilmekte ve asıl mesele düzgün sevebilmekte.