SEVDİĞİNİ GÜZELLEŞTİREBİLMEK!
Sevdiğine sarılmak; usulca, huzurla, biraz aşk biraz mutlulukla. Sahiplenmek onu doyasıya. Daha öne hiç tanımadığı, bilmediği şekilde sevebilmek mesele. Kendinde olmadığını düşündüğü duyguyu ortaya çıkarabilmek, olmaz dediklerini oldurabilmekte, yaşadığını her dokunuşunda hissettirebilmekte… Son baharda yaprak dökümü gibi dökülmeli sözler ağızdan, mest etmeli, kendinden geçirmeli. en mutlu anım bu anım diyebilmeli insan sevdiğinin yanında. Elini her…
DENGE BOZUMU!
Güzel bir cumartesi sabahı. Buna rağmen puslu bir ben. Pandeminin korkusu mu yoksa dışarı çıkamamanın huzursuzluğu mudur, beni bu hallere iten bilemiyorum. Yalnız olmadığımı da hissediyorum. Hepimiz içimizde yaşar olduk duygularımızı. Sen , ben, biz gibi. Aslında bir yıl geçmişti pandeminin ilk duyulduğu zamandan bu yana. Yalnızca zaman geçmedi tabi ki. Bazılarımız kendinden geçti, bazıları…
İHMAL!
Garip, şiddetli, enteresan ve de müthiş bir boşluk diyebiliriz ihmal için. İlk olarak yaşantımızda ya da birini çok sevmeyi öğrendiğimizde karşılaşırız onunla. Duygularımızın yoğunlaştığı, tüm düşüncelerimizi sevdiğimizin kapladığı, kendi yetenek ve aklımızdan vazgeçmeyi seçtiğimiz, deli gibi seviyorum dediğimiz zamanlarda başlar ihmal. Sevginin yüksekliğine, beklentilerin yüksekliği de eşlik etmeye başlar. Sevgi nasıl durmuyorsa insan hayatında beklenti…
YOK OLUŞ!
Varlığını anlatamama çaresizliği. Kaçımız hayatımızda ilgi yetersizliğinden bu durumu yaşamadık ki? İçinde yalnızca sevgi, sarılma, bağlılık ve aidiyet barındıran bu hissi vermek neden bu denli zor gelir ? Başkalarının bize verdiği hasarı biz de başkalarına nasıl veririz diye mi çabalıyoruz. Olan bitenden, senin ya da benim yaşanmışlığımdan hiç haberi olmayan birine hem de . Ne…
ESRARENGİZ!
Onu görmeyi çok istemişti. Nedense hiç aklından çıkmıyordu, o nasıl hissediyordu acaba? Benim hissettiklerimi o da yaşıyor mu? Neden olmasın! Kendi verdiği cevap onu mutlu etmeye yetmişti bile. Cevabı ondan duymanın etkisi ise nasıl olacaktı, bilemedi. Heyecanlandı, kendince düşünmüştü, hayal kurmuştu elbette ama hazır olup olmadığını, nasıl tepki vereceğini bilemiyordu. Onu o kadar cezbedici hale…
“KISKANÇLIĞIN SONUNDA, AŞKIN YOLUNDA, ŞEFKATİN UĞRUNDA BİR ÖMÜR” 2.Bölüm ” Sevgiliye Bağlılık, Ayrılığa Hazırlıktır: Aşk! “
Varlığında bazen çoğaldığımız, çoğu zaman ise azaldığımız, karşılıksız olmayan olamayan, beklentisi bir ömre yayılan, terk edildiğimizde nefret uyandıran, her an yanımızda olmasını istediğimiz, hayatta yaşama nedenimiz, onunla iken mutlu, yokluğunda huzursuz olduğumuz, beğenimizin tavan yaptığı, kendimize güvenimizin çok azaldığı, titreme ve heyecana sürüklendiğimiz his : AŞK. Sevginin bir şekli kalıbı var mıydı? Olsa da içine…
HERKES DOĞDUĞU ANA DÖNSÜN!
Yemek yapmak, çocuk bakmak, fedakarlıkta zirve olmak, dünyaya geliş sebebimiz, kıymetlilerimiz ve kıymetini bir türlü bilemediklerimiz; kadınlar. Herkes doğduğu ana dönsün. Baksın annesinin gözlerinin içine aynen onun baktığı gibi. Sevgiyle, aşkla, bağlılıkla. Tüm kötülüklerden arınmış haliyle, masumca. Büyüdükçe mi zorlaşıyor her şey, kolaylaşması gerekirken? Kendimizi en anlatabilecek bulduğumuz zaman aslında en anlaşılmaz olduğumuz an. Peki…
Yorum Köşesi