DENGE BOZUMU!
Güzel bir cumartesi sabahı. Buna rağmen puslu bir ben. Pandeminin korkusu mu yoksa dışarı çıkamamanın huzursuzluğu mudur, beni bu hallere iten bilemiyorum. Yalnız olmadığımı da hissediyorum. Hepimiz içimizde yaşar olduk duygularımızı. Sen , ben, biz gibi. Aslında bir yıl geçmişti pandeminin ilk duyulduğu zamandan bu yana. Yalnızca zaman geçmedi tabi ki. Bazılarımız kendinden geçti, bazıları…
İRADE!
İnsanın kendini bilmesi, tanıması ya da farkına varması dediğimiz zamanlarda girer devreye irade. Kaderin belirleyicisi de diyebiliriz irade için. Karar vermede, birini sevmede, yardım etmede veya kötülüğe meyletmede, cesaret etmede veyahut vazgeçme evresinde çıkar karşımıza. Kale gibi sağlam mı duracağız yoksa yaprak gibi rüzgar ile mi savrulacağız ya da her şeyi zamana mı bırakacağız? Siz…
İHMAL!
Garip, şiddetli, enteresan ve de müthiş bir boşluk diyebiliriz ihmal için. İlk olarak yaşantımızda ya da birini çok sevmeyi öğrendiğimizde karşılaşırız onunla. Duygularımızın yoğunlaştığı, tüm düşüncelerimizi sevdiğimizin kapladığı, kendi yetenek ve aklımızdan vazgeçmeyi seçtiğimiz, deli gibi seviyorum dediğimiz zamanlarda başlar ihmal. Sevginin yüksekliğine, beklentilerin yüksekliği de eşlik etmeye başlar. Sevgi nasıl durmuyorsa insan hayatında beklenti…
BEKLENTİ!
Bir arayış, sonsuza dek bekleme isteği, kırılganlık biraz da yıkılmışlık tabi ki de. Beklenti en sevdiğiniz anda vurur sizi, hiç anlamazsınız. Farkına varmanız da epey zaman alır. Farkına varmak neyi değiştirir peki? Ben söyleyeyim; yalnızca seni. En güzel değerlerinin ve bilhassa sevdiğinin elinden gitmeye başladığını görürsün. Anlatmak istersin ona bu durumu ama bir türlü olmaz.…
YOK OLUŞ!
Varlığını anlatamama çaresizliği. Kaçımız hayatımızda ilgi yetersizliğinden bu durumu yaşamadık ki? İçinde yalnızca sevgi, sarılma, bağlılık ve aidiyet barındıran bu hissi vermek neden bu denli zor gelir ? Başkalarının bize verdiği hasarı biz de başkalarına nasıl veririz diye mi çabalıyoruz. Olan bitenden, senin ya da benim yaşanmışlığımdan hiç haberi olmayan birine hem de . Ne…
ÇEKİM ALANI!
Aniden etkisine kapılmak, tanıdıkça büyüsüne tanık olmak, yanında oldukça varlığının mutluluğuna varmak, bakmak ama bir türlü doyamamak ya da doyumsuz olmak mı demeliyim. Bilemiyorum, bilseydim tüm bunları söylemez daha net anlatmaya çalışırdım. Yaşadığım duygunun adını, varlığını bildim, üstüne üstelik hissetim ama tanımlamada eksik kaldım. Yalnızca tanımlamam eksik, ben ise onunla tas tamamdım. Hiç bu kadar…
KÜÇÜK ANLARIN BÜYÜK ETKİSİ!
Bir ilişkinin bitimine neden olan sebeplerden en önemlisinin sevgi fazlalığı olabileceğini hiç düşünmüş müydün? Sende fazla olanın, onda eksik olduğunu fark etmeye başladığın zaman oluşuyor bu durum. Nasıl bir eksiklik ki bu, böyle düşünmeye itiyor seni? Bir kez olsun düşünmeyi dene, çabala en azından. Yoksa aynı hatayı defalarca vermekten bıkmaz insan. Hatta hatayı verdiğinin farkına…
KEŞFET KENDİNİ!
Kendine gelmek. Geriye dönüşlerin en güzeli değil mi sence de? Hep uzaklaşmaya çalıştığın ama tüm bu uzaklarda en yakın kaldığın. En bilinmezlerinden, tüm bilinenlerinin farkına vardığın. Ne boş çabaymış aslında bulmak istediğini başkasında aramak. Hangimiz yapmadık, hangimiz kaçmadık kendimizden. Varılmazların, ulaşılmazların peşinde koşmaktan yorulmadın mı artık? Bir dur, soluklan hele. Varılmaza varmaya, ulaşılmaza ulaşmaya, sevgi…
ESRARENGİZ!
Onu görmeyi çok istemişti. Nedense hiç aklından çıkmıyordu, o nasıl hissediyordu acaba? Benim hissettiklerimi o da yaşıyor mu? Neden olmasın! Kendi verdiği cevap onu mutlu etmeye yetmişti bile. Cevabı ondan duymanın etkisi ise nasıl olacaktı, bilemedi. Heyecanlandı, kendince düşünmüştü, hayal kurmuştu elbette ama hazır olup olmadığını, nasıl tepki vereceğini bilemiyordu. Onu o kadar cezbedici hale…
VİRÜS!
Akşam üstüydü, yine yalnızdı. Bu yalnızlık tek başına kalmak değildi onun için. Sevginin, ilginin, sarılmanın ve yuvanın eksikliğiydi. Ailesi vardı. Anne, baba, abi diyebiliyordu onlara. Her şey bundan ibaretti belki de. Sıcaklığı olmayan bir aileydi onunkisi, ait olduğu ama ait hissedemediği. Bebekliği nasıl geçmişti? Hatırlamak istese de hatırlayamıyordu. O zamanlar nasıldı? Doğduğumda ne hissetmişlerdi? Sahi…
Yorum Köşesi