SAYMAYA BAŞLAYALIM ŞİMDİDEN!

7 Mart 2020 102 Yazar: ufukcamci

Yaşamaktan bazen keyif aldığımız, arada yolda kaldığımız, bocaladığımız, kendimizi ruhen ve bedenen saldığımız, teselli bulamadığımız his; acı çekmek.

Kavramlar tek anlam taşısa da bizde oluşturduğu duygular pekte öyle değil aslında. Çok farklı, karmaşık. Kelimenin anlamı ile yaşamın tadı o kadar başka ki. Bilmenizin fayda etmediği, hayat bilginizin sizi kesmediği an. Başkasına da yardım edebilmemizin kaynağı da aslında tam olarak bu. Dışarıdan bakabiliyoruz ona. Hatasını, farkına varamadığını görebiliyoruz. Şaşırıyoruz hatta ona. Niye, nasıl oluyor diyoruz. Hayret edip kalakalıyoruz.

Acının bizde olmadığı anlar akıl edebiliyoruz, her şeyin farkında oluyoruz. Peki ya yaşayan bizsek acıyı? Nasıl davranıyoruz. Acının olduğu yerde aklın olmadığını, çalışmadığını fark ediyor muyuz? Bunun bile farkına varamadığımız kaç günümüz geçiyor? Saymaya başlayalım şimdiden…

Anlatmakla yaşamak arasındaki ince çizgi de tam olarak bu. İnsanın aklı herkese yetiyor, kendine yetmediği kadar! Kendi karar vermesi gereken anlarda, acının kendini hissettirmeye başladığı zamanlarda sus oluyor, terk ediyor yerini. Yetmiyor kendine, yetemiyor. Biz ne kadar yettik kendimize peki, acı çekerken?