KAYBETTİKLERİM ARASINDA EN ÇOK KENDİMİ ÖZLÜYORUM!
Bir çocuğun çocukluğunda bulmak kendini. Oyunlar oynamak onunla, masumiyetine hayran kalıp, kendi masumiyetini hatırlamak sonunda. Aslında bu, bir çocuğu etkilemeye çalışırken onun etkisinde kalmak, masumiyetinin büyüsüne kapılmak. Olması gerekende bu değil mi aslında. Yalnızca iyiyi görmekle hatırlamak değil elbette. İyi kalabilmeyi öğrenmek ise hiç değil. İyi kalmayı unutmamak aslında tüm mesele . Her yeni, bir…
İKİLİ DELİLİK!
Bir şeylerin sonu olduğunu ondan önce bilmiyordum. Bilmekte istemiyordum aslında. İstemekle istememenin fayda etmeyeceğini ise hiç düşünmemiştim. Niye, neden böyle oluyor diye sürekli soruyordum kendime. Hep kendimi suçlamak istiyordum. Onda da hata olabileceği aklıma gelmiyordu. Gelse de yine her şey başa dönüyordu, yani bana. Her günümüz birbirinden güzel geçiyordu aslında onunla. Beraber bulunduğumuz semtin sokaklarında…
Yorum Köşesi