BAŞLANGIÇ!
Her başlangıç sonunu kendi yazar. Nasıl, neden böyle oldu gibi sorular yalnızca var olan gerçeklikleri saklamaya yöneliktir. En basit seçim de budur aslında. Olmamış gibi davranmak, olacakları kabullenmek istememek, direnmeye çalışmak. Üstünden atmak da diyebiliriz buna. Var olan bir ilişkiyi korumak, sevmeyi bilmek, yenilikler eklemek, ilişkinin başlangıcındaki cazibesini muhafaza edebilmek kolay olmayacak elbet. Gizemini korumayı…
BİR UMUTTU YAŞAMAK!
Kendini haklı zannetmek, ne büyük bir yanılgı. Niye böyle bir kılıfa saklanmak ister insan? Bu düşüncenin altında yaşamayı niçin yeğler? Kendine verdiği önemden mi kaynaklanır yoksa derinlerdeki yenilgilerini bastırmak için koz olarak mı kullanır? Halbuki konuşmak insana verilmiş en büyük özellik değil midir? Kendini anlatmak, karşısındakini dinleyip anlayabilmek, ortak değerlerde birleşebilmek daha mı zor oluyor…
OLMASI GEREKTİĞİ YERDE OLMAYANI, OLDUĞU YERDE BIRAK!
Ayrılık çanları. Bu sesi duymayan ya da alışmayan kaldı mı ki? Alışamayanları, aynı yerde yıllarca beklemeyi göze alanları es geçmek olmaz elbette. Yerini dolduramadığımız, kimseleri yerine koyamadığımız, anlatmaya çalıştığımız ama anlatımın hep eksik kaldığı yer. Onun eksikliğini sen, ben hissettik ; kelimeler, cümleler nasıl hissetmesin. Senin devrildiğin yerde, cümle nasıl devrik olmasın! Sabah gün ağardığında…
ŞÜPHEYE HİÇ YER KALMAMALI!
Sevdiklerinden kaçmak ya da kaçmak istediklerini sevmek. Ne kadar çelişkili bir cümle. Hayatta böyle değil mi? Yaşamayı istediğimiz hayat. Git geller; gelip gidememeler, gidip gelememeler. Kendini dinleyememek mi, başka insanın sözlerini önemsemek mi? Karşımızdakinden kaçmaya çalışırken kendimizden kaçmaya çalışmak mı asıl cevabı? Emin olamadığımız, tedirginlik duyduğumuz duygularımızdan kaçmak en tanıdık his belki de. Bir çoğumuzun…
Yorum Köşesi