SIR!
Her yerde beni aradığı belliydi aynı benim gibi. Bana güç veriyordu. Bulunduğum yere ait hissetmemi sağlıyor, heyecanıma heyecan katıyordu. Karşılıklıydı, önceden tanınmışlık hissi uyandırıyor, fazlasıyla mutluluk barındırıyordu. Bir arkadaşıma anlatmıştım. Kaptırma kendini hemen uçma demişti. Kendi engellerimi kaldıralı çok olmuştu, haberi yoktu. Frenlemeyi değil anın tadını çıkarmayı, koşmayı değil uçmayı çoktan seçmiştim. Bu fazlasıyla garip…
YOK OLUŞ!
Varlığını anlatamama çaresizliği. Kaçımız hayatımızda ilgi yetersizliğinden bu durumu yaşamadık ki? İçinde yalnızca sevgi, sarılma, bağlılık ve aidiyet barındıran bu hissi vermek neden bu denli zor gelir ? Başkalarının bize verdiği hasarı biz de başkalarına nasıl veririz diye mi çabalıyoruz. Olan bitenden, senin ya da benim yaşanmışlığımdan hiç haberi olmayan birine hem de . Ne…
DÖNÜŞ
Gideceği yeri olmayanların, kalacak yer bulamayanların, eksikliklerinde kaybolanların, yokluğuna alışamayanların, sevgisine doyamayanların, terk etmeye çalışıp başaramayanların, ayrılalım deyip ayrılamayanların, sarılmak isteyip sarılamayanların yarım kalmış hikayeleri… Adem’ in hikayesi de işte böyle başlıyor. Kendi halinde yaşayan birisiydi halbuki. Kimsenin işine karışmaz, kendi işine karışılmasından da hoşlanmazdı. İnsanlara saygısı her zaman vardı. Saygısız olanlara dayanamazdı, karşılığını verirdi…
OLMASI GEREKTİĞİ YERDE OLMAYANI, OLDUĞU YERDE BIRAK!
Ayrılık çanları. Bu sesi duymayan ya da alışmayan kaldı mı ki? Alışamayanları, aynı yerde yıllarca beklemeyi göze alanları es geçmek olmaz elbette. Yerini dolduramadığımız, kimseleri yerine koyamadığımız, anlatmaya çalıştığımız ama anlatımın hep eksik kaldığı yer. Onun eksikliğini sen, ben hissettik ; kelimeler, cümleler nasıl hissetmesin. Senin devrildiğin yerde, cümle nasıl devrik olmasın! Sabah gün ağardığında…
Yorum Köşesi