BOŞLUK!
Uzun ve ıssız bir yolculuktu benimkisi. Alışılmışın dışında, yolun sonunun nereye varacağını bilmediğim. En iyi bildiklerimi hafızamdan atmayı sağlayacak bir yol olarak görmüştün yürüdüğüm yolu. Sağlam hafızanın da yük olduğunu o zaman anlamıştım. Hatıralar, tüm sıradanlıklardan uzak yaşanmışlıklar, mutluluk dolu geçen zamanların büyüsü, etkisini belki de hiç bir zaman kaybetmeyecek zamanın sınırlarını yok saydığım günler……
SEVGİSİ DAĞ!
Evdeydi. Dün olduğu gibi ya da ondan önceki günlerdeki gibi. Saati saatine uymuyordu, sıkıldım diyordu kendine. Aslında istediği tam da bu boşluktu ama boşluğa düşeceğini de bilmiyordu, düştü de. Her gün yeniledi bu düşüşü, nereye kadar düşeceğini o da bilmiyordu. İyiyim ben iyiyim diyerek teselli ediyordu yalnızca kendini. Olmuyordu ama iyi olamıyordu. Sokağa çıkmayı özlemişti,…
Yorum Köşesi