BİR UMUTTU YAŞAMAK!
Kendini haklı zannetmek, ne büyük bir yanılgı. Niye böyle bir kılıfa saklanmak ister insan? Bu düşüncenin altında yaşamayı niçin yeğler? Kendine verdiği önemden mi kaynaklanır yoksa derinlerdeki yenilgilerini bastırmak için koz olarak mı kullanır? Halbuki konuşmak insana verilmiş en büyük özellik değil midir? Kendini anlatmak, karşısındakini dinleyip anlayabilmek, ortak değerlerde birleşebilmek daha mı zor oluyor…
KORONAVİRÜS (COVID-19)!
Gün yeni ağarmaya başlamıştı. Sıcak yatağında uyuyor gibiydi, bir türlü dalamamıştı uykuya nedense. Huzursuz hissetmişti kendini. Tüm gece yatmak ama uykusunu bir türlü alamamaktı onunkisi. Zamansız zamanın içindeydi sanki. Koca bir boşluk gibiydi saatler. Aklında onca düşünce varken bir de virüs eklenmişti bunların arasına. Düşüncelerini dahi kaplamıştı bu koronavirüs. Ne kadar güzel ilerliyordu aslında her…
SEN HAKLIYDIN!
Umudunu asla kaybetme dedi annem. Hiçbir şeyden haberi yoktu aslında. Olmamalıydı da. Beni üzen şeyi bilsin istemiyordum. Anlamasına dayanamazdım. Doğru olanda buydu bana göre. Kendi kararlarımı verebiliyorum diyordum ona her konuşmamızda. Tabi dinlemezdi beni. En iyi bildiğini yapar, anlatırdı. Vazgeçmezdi, hele pes hiç etmezdi. Cesurdu, hemde çok. İlk kez tanıştıklarına korkuyu vermesini de bilirdi. Sadece…
Yorum Köşesi